SOOS DIE DOOIE PERD! apologie aan R.K.Belcher

'n Bus het hom vanmiddag doodgestamp:

nou lê hy in die drie-uur son en swel

met treksweet tot salpeterwit verdamp

en plek-plek steek sy ribbes deur die vel.

Die deurgeskuurde dye is bevlek

met papsels mis wat wat uit die pens uitstoot

en vlieë swerm in die neus en bek

Waar strooigeel tande dom kners teen die dood.

'n Trekker sal hom wegsleep uit die straat

en buite waar hy lê sal wurm en son

langsaam die lyf tot kaal gebeente stroop,

en so word hy in al ons dink en praat

meteens die skrik as ons hom op die middag sien:

die dood wat wit gryns op 'n vullishoop.