Ps. 119:129-136: “Maak my voetstappe vas in u woord, en laat geen ongeregtigheid oor my heers nie.” (:133). Die woorde van die Psalmdigter laat my dink aan die woorde van koning Asaf in Psalm 73:2&3. “Maar wat my aangaan, my voete het amper gestruikel, my voetstappe het byna uitgegly. Want ek was afgunstig op die onsinniges toe ek die voorspoed van die goddelose mense sien.” Koning Asaf erken dat hy byna in hierdie saak gestruikel het. Hy het byna die weë van die HERE verlaat omdat hy na die goddelose rondom hom gekyk het en mense gesien het met wie dit heel voorspoedig gaan terwyl hulle buite die weë van die HERE wandel. Inteendeel, dit het vir Asaf gelyk het asof dit met diesulkes selfs beter gaan as met hulle wat in die wet van die HERE wandel.

Genadiglik het die HERE koning Asaf egter van hierdie struikeling gered en het hy betyds tot sy sinne gekom. “Want kyk, die wat hulle ver van U af hou, vergaan; U roei almal uit wat van U afhoereer. Maar wat my aangaan, dit is vir my goed om naby God te wees; in die Here Here het ek my toevlug gestel, om al u werke te vertel.” (Ps. 73:27&28). Ons sien uit die lewe van koning Asaf dat sy hunkering na geluk en voorspoed byna die oorhand in sy lewe gekry het en sy begeerte om in ’n gesonde verhouding met God te staan, oorweldig het. Hierdie hunkering tot geluk en voorspoed het amper tot gevolg gehad dat Asaf sy goeie verhouding met God oorboord gegooi het. En sien ons nie vandag hoedat baie mense in hul hunkering na voorspoed en geluk bereid is om hul gesonde verhouding met God oorboord te gooi nie? Ons sien hoedat mense in afguns na mekaar kyk en mekaar in verkeerde dinge navolg omdat hierdie verkeerde dinge hulle oënskynlik gelukkig sou maak.

God stel dit duidelik in Sy Woord dat hierdie optrede verkeerd is. “Jy mag die meerderheid nie volg in verkeerde dinge nie. ...”. (Ex. 23:2). En wat meer is, is dat God ons die opdrag gee om mekaar hierteen te waarsku en te vermaan – om te waak oor elkander se goeie verhouding met God. “Sorg daarvoor, broeders, dat daar nie miskien in een van julle ‘n bose en ongelowige hart is deurdat hy van die lewende God afvallig word nie. Maar vermaan mekaar elke dag so lank as dit vandag genoem word, sodat niemand van julle deur die verleiding van die sonde verhard word nie.” (Heb. 3:12&13).

Is dit nie uit hierdie Skrifgedeelte weereens só duidelik dat ’n lewe in sonde ons hart teenoor God verhard en ons verhouding met Hom skaad nie? Daar is ook diegene wat hulself daarvan oortuig dat hulle die genot, voorspoed en rykdom van die wêreld bo hul verhouding met God kan stel en steeds in ’n gesonde verhouding met Hom kan staan. Dit is tog uit voorafgaande voorbeeld uit die lewe van koning Asaf asook die aangehaalde Skrifgedeeltes vir ons duidelik dat dit nie die geval is nie. En as hierdie dit nie vir ons duidelik genoeg stel nie dan is die Woord van God in Jakobus 4:4 seker duidelik genoeg hieroor. “Egbrekers en egbreeksters, weet julle nie dat die vriendskap van die wêreld vyandskap teen God is nie? Wie dan ‘n vriend van die wêreld wil wees, word ‘n vyand van God.”

Geliefdes, dit is hartseer om te sien hoedat mense se voetstappe minder en minder in God se Woord geanker is. Dit is duidelik sigbaar dat mense minder en minder leef volgens die insettinge en verordeninge in God se Woord aan ons geleer. Mense verkies eerder om meer en meer volgens die begeerlikhede van hul harte te handel as om te soek en te begeer om in die weë van die HERE te wandel. En omdat mense na mekaar eerder as na die Woord van God as hul morele maatstaf kyk, vermeerder die ongeregtigheid in die wêreld. Dit was vyf of ses dekades gelede nog ’n skande om van mekaar te skei omdat dit ’n oortreding van God se wet is. Hierdie selfde daad is vandag in die samelewing aanvaarbaar, nie omdat God se Woord intussen verander het nie, maar omdat daar mense is wat “soveel erger” dinge doen as om te skei.

Verhoudings tussen mense van dieselfde geslag was twee of drie dekades gelede nog sterk afgekeur, maar vandag raak dit in die samelewing al meer aanvaarbaar omdat daar ander mense is wat “soveel erger” dinge doen. Ons moet onthou dat ons in die dag van oordeel voor God se troon nie teen die standaard van ander mense rondom my se lewe geoordeel gaan word nie, maar volgens die reg van Sy Woord. Ons sal nie gered word omdat ons minder sondig as ander was nie, maar omdat ons na ’n lewe van diensbaarheid aan God en heiligmaking deur die bloed van Christus gestreef het. “Maar nou dat julle vrygemaak is van die sonde en diensbaar geword het aan God, het julle jul vrug tot heiligmaking en uiteindelik die ewige lewe.” (Rom. 6:22).

Mag ek en u vandag in waarheid saam met die Psalmdigter vra – “Maak my voetstappe vas in u woord, en laat geen ongeregtigheid oor my heers nie.” En dit omdat ons verhouding met God vir ons belangriker as enige verganklike vreugde of voorspoed is.

Amen.