Ps. 73:1-28

“Maar wat my aangaan, dit is vir my goed om naby God te wees; in die Here HERE het ek my toevlug gestel, om al u werke te vertel.” (:28).

Hierdie Psalm sluit op die teenoorgestelde wyse af as wat dit begin. Dit eindig met ‘n gesindheid van diepe ootmoed en verlange na God terwyl dit begin by ‘n punt waar Asaf God se regverdigheid bevraagteken. Hy wonder waarom God dit toelaat dat die goddelose so voorspoedig in hul weë voortgaan terwyl hy wat as ‘n regverdige probeer leef baie bekend is met teëspoed.

Ek wonder of enigeen van ons met alle eerlikheid kan sê dat ons nie ook al in ons lewens soos Asaf gevoel het nie. Ek bedoel – kyk maar net rondom ons. Die korrupte politici steel meer miljoene in een jaar as wat ek en u in ‘n hele paar geslagte met harde, eerlike werk sal kan bymekaarmaak. Ons betaal swaar aan belasting net sodat goddelose mense dit kan verkwis. En hierdie goddeloosheid sypel natuurlik na die samelewing deur. Ons hoor gereeld van mense wat deur hul eie volksgenote, selfs deur hul eie familie, in ‘n saketransaksie ingeloop is. Ons jongmense kyk rondom ons en wonder waarom diegene wat die een oppervlakkige sedelose “verhouding” na die ander aanknoop nie sukkel om ‘n maat te vind nie. Daarenteen lyk dit soms vir hulle wat op die Here wag asof hul bedes om ‘n getroue lewensmaat te vind tevergeefs is.

Ons wonder dan ook soos Asaf waarom God hierdie dinge toelaat. Hy sien mos alles wat op die aarde gebeur. Hy is mos almagtig en kan die goddeloosheid mos keer of ten minste stop. Asaf het hierdie saak diep deurdink, maar dit was vir hom swaar om sin hieruit te maak. “ Toe het ek nagedink om dit te verstaan, maar dit was moeite in my oë,” (:16). Hy het egter tot die slotsom gekom dat God se tyd aansienlik van ons tyd verskil. Alhoewel dit lyk asof God hierdie goddeloosheid laat seëvier, is daar tog ‘n punt van afrekening vir die goddelose. “totdat ek in die heiligdomme van God ingegaan en op hulle einde gelet het.” (:17).

Ons as mense vertolk God se lankmoedigheid verkeerd wanneer ons dink dat Hy nie die ongeregtigheid straf nie. “Of verag jy die rykdom van sy goedertierenheid en verdraagsaamheid en lankmoedigheid, omdat jy nie besef dat die goedertierenheid van God jou tot bekering wil lei nie?” (Rom. 2:4). Daar is tog nie een lewende siel wat die eindelike oordeel sal ontvlug waar elkeen volgens hul dade geoordeel en vergeld sal word nie.  “Maar ooreenkomstig jou verhardheid en onbekeerlike hart vergader jy vir jou toorn as ’n skat in die dag van die toorn en die openbaring van die regverdige oordeel van God wat elkeen sal vergeld na sy werke:” (Rom. 2:5&6).

Die rede waarom God nie onmiddellik diegene verdelg wat onreg pleeg nie is omdat God aan die mens ‘n vrye wil gegee het. En God wil sien dat die mens met hierdie vrye wil die regte keuse moet maak, nl. om homself aan God se gesag te onderwerp. Diegene wat weier om dit te doen, sal eindelik aan die ongeregtigheid gehoorsaam wees en daarin leef. Hulle weerstaan die wil van God net soos wat die Satan dit gedoen het en steeds doen. Daarenteen is die bekeerdes wat hul van ‘n lewe van eiesinnigheid bekeer om hul sondige wil in die vlees te kruisig om in ‘n nuwe gees aan God gehoorsaam te probeer leef. Dink maar wat sou van Saulus geword het as God die mens se ongeregtigheid onmiddellik met die dood gestraf het. Hy wat Saulus is sou nie deur God se lankmoedigheid tot bekering gekom het nie. Hy sou nie gered kon word nie en nog minder sou hy die baanbrekerswerk vir God se koninkryk hier op aarde kon doen waartoe God hom eindelik geroep en gebruik het.

Ons moenie dink dat ongeregtigheid God nie “pla” nie. Hy haat ongeregtigheid en Hy sal nooit daarmee versoen nie. Ons moet ook nie dink dat God die ongeregtigheid nie raaksien nie. Ons moenie God se regverdigheid in twyfel trek wanneer ons die ongeregtigheid sien vermeerder nie. Hy het ons immers gewaarsku dat die ongeregtigheid van die mens sal toeneem. “En omdat die ongeregtigheid vermeerder word, sal die liefde van die meeste verkoel.” (Matt. 24:12).

Wanneer ons fokus op die goddelose rondom ons en God se regverdigheid bevraagteken, het die satan alreeds by ons reggekry wat hy met Eva reggekry het – die twyfel is gesaai. En ons moenie vir ‘n oomblik dieselfde fout begaan nie, want dit sal ongetwyfeld ook by ons tot sonde aanleiding gee. Ons moet hierdie gedagtes bestraf en dit vervang met gedagtes van gehoorsaamheid aan Christus. “...en elke gedagte gevange neem tot die gehoorsaamheid aan Christus,” (2 Kor. 10:5). En op hierdie wyse sal ons nie leef as mense wat op ‘n afstand staan om God se weë te beoordeel nie, maar eerder geliefdes wat met ‘n tere liefde en groot vrymoedigheid naby aan Hom bly.